Fotowoltaika

Dziedzina nauki i techniki zajmująca się przetwarzaniem światła słonecznego na energię elektryczną, czyli inaczej wytwarzanie prądu elektrycznego z promieniowania słonecznego przy wykorzystaniu zjawiska fotowoltaicznego.

W ciągu 5 min. do powierzchni Ziemi przy bezchmurnym niebie dociera promieniowanie słoneczne równe rocznemu zapotrzebowaniu na energii naszej planety.
Konwersja energii słonecznej z 1% powierzchni Ziemi przy 10% sprawności wystarczyłaby na zaspokojenie zapotrzebowania energii dwukrotnie większe od obecnie zużywanej!!!

Ogniwo słoneczne typu P, to struktura ogniwa słonecznego, która znana jest od czterech dekad i była wiodąca w tym czasie na rynku.

Termin typu P odnosi się do faktu, że ogniwo jest zbudowane na dodatnio(Positive) naładowanej (stąd typu P) podstawie krzemowej.

Do struktury krzemu jest dodawany pierwiastek Bor, który ma o jeden elektron mniej niż krzem. Górna część płytki jest następnie wzbogacana (typu N-Negative) fosforem, który ma o jeden elektron więcej niż krzem. Pomaga, to w utworzeniu złącza P-N, które umożliwia przepływ energii elektrycznej w ogniwie.

Ogniwa słoneczne typu N są zbudowane na odwrót, czyli krzem typu N służy jako podstawa ogniwa słonecznego. Ciekawym jest, że pierwsze ogniwo słoneczne wyprodukowane przez Bell Laboratories w 1954 roku, było ogniwem słonecznym typu N z kontaktem tylnym. Już w pierwszych latach nastąpił szybki i istotny wzrost wydajności. Stopniowo, struktura typu P przejęła wiodącą rolę historii rozwoju fotowoltaiki. Stało się tak, ponieważ we wczesnych latach jej rozwoju technologia słoneczna była używana głównie do zastosowań kosmicznych. W których struktura typu P ma lepszą odporność na promieniowanie w kosmosie. W związku z tym, wprost przenosząc rozwiązania kosmiczne branża fotowoltaiczna rozwinęła się i ustrukturyzowała w technologii typu P.

• Monokrystaliczne
Cały panel składa się z pojedynczych ogniw, które tworzone są z jednorodnego kryształu krzemu o uporządkowanej budowie wewnętrznej. Podstawą do tworzenia ogniw są odpowiedniej wielkości bloki krzemu. Są one cięte na warstwy, których grubość wynosi około 0,3mm. Ogniwa monokrystaliczne osiągają najwyższy poziom sprawności (18 - 22%) oraz żywotności.

• Polikrystaliczne
Moduły polikrystaliczne zbudowane są z ogniw, składających się z wielu małych kryształów krzemu. W efekcie powstaje niejednolita powierzchnia, która wzorem przypomina szron na szybie. Moduły te są mniej wydajne (sprawnośc na poziomie 14 -18%) od paneli monokrystalicznych. Ich proces produkcji jest mniej złożony a cena niższa.